Τα όσα έγιναν χθες στη Βουλή μεταξύ κυβέρνησης και ΠΑΣΟΚ, οι υψηλοί τόνοι που χρησιμοποίησε ο πρωθυπουργός λέγοντας πως το Κίνημα βιάζεται να πάρει τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ και η απάντηση Ανδρουλάκη ότι η ΝΔ είναι η χειρότερη εκδοχή του λαϊκισμού δείχνουν ότι το διαχρονικό πολιτικό δίδυμο της μεταπολίτευσης επιστρέφει στην πολιτική ζωή μετά τη νέα διάσπαση στην Κουμουνδούρου. Μία διάσπαση που οδηγεί τον ΣΥΡΙΖΑ σύντομα να χάνει και τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Ο πρωθυπουργός έχει επιλέξει αντίπαλο και αυτός είναι το ΠΑΣΟΚ και ο κ. Ανδρουλάκης και οι λόγοι είναι συγκεκριμένοι. Η ύπαρξη αντιπάλου συσπειρώνει το κομματικό ακροατήριο, δημιουργεί αφήγημα, οδηγεί σε σύγκριση προτάσεων και λύσεων και φυσικά σε σύγκριση των διεκδικητών της κυβερνητικής εξουσίας.
Και από την άλλη η πολιτική ανάσταση αυτού του διδύμου ξυπνά και τα αντανακλαστικά ενός μεγάλου παραδοσιακού κομματιού της βάσης της Νέας Δημοκρατίας που για χρόνια ο βασικός πολιτικός της αντίπαλος για τον οποίο έδινε μάχες στα καφενεία και στα πεζοδρόμια ήταν το ΠΑΣΟΚ.
Η επιστροφή πλέον του ΠΑΣΟΚ ως ενός κόμματος που θα μπορεί θεσμικά και ουσιαστικά το επόμενο διάστημα να λειτουργήσει ως αξιωματική αντιπολίτευση και άρα ως δύναμη κυβερνητικής επιλογής θεωρούν στην κυβέρνηση ότι θα αναζωογονήσει την πολιτική αντιπαράθεση και κυρίως ότι θα υπάρχει πια ένα μέτρο σύγκρισης του τι προτείνει το κάθε κόμμα, το πόσο σύγχρονο και αποτελεσματικό είναι αυτό που προτείνει αλλά και το πόσο εφικτό είναι να υλοποιηθεί.
Μάλιστα στο Μέγαρο Μαξίμου επενδύουν και σε μια πιθανή εσωτερική σύγκρουση ανάμεσα σε λαϊκιστές και εκσυγχρονιστές στο ΠΑΣΟΚ ως προς την στάση που θα κρατήσει το κόμμα σε συγκεκριμένες κυβερνητικές επιλογές το επόμενο διάστημα όπως είναι η επιστολική ψήφος των αποδήμων και στις εθνικές εκλογές, η αναθεώρηση του Συντάγματος, η αναθεώρηση του άρθρου 16 για την ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων κ.λπ.
Και επιπροσθέτως εκτιμούν ότι η σύγκριση Μητσοτάκη – Ανδρουλάκη για την θέση του πρωθυπουργού θα λειτουργεί υπέρ του πρώτου και αυτό θα δίνει επιπλέον κυβερνητικούς πόντους στη Νέα Δημοκρατία.
Το μέτωπο με τα δεξιότερα κόμμα, ο Άδωνις, ο Βορίδης και ο… Τραμπ
Εκτός από τον βασικό πολιτικό αντίπαλο όμως που έχει επιλέξει Νέα Δημοκρατία η χθεσινή σύγκρουση Γεωργιάδη – Βελόπουλου στη Βουλή δείχνει ότι το επόμενο διάστημα το κυβερνών κόμμα θα επιχειρήσει να συμμαζέψει και τα όσα συμβαίνουν στα δεξιά του καθώς αρκετοί εκτιμούν ότι η εκλογή Τραμπ δίνει τη δυνατότητα στην κυβέρνηση να επιλέξει σε συγκεκριμένα θέματα πιο δεξιές πολιτικές που ενδεχομένως θα επιβάλλονται από την νέα πραγματικότητα αλλά όμως που θα συμπιέζουν τα συγκεκριμένα κόμματα.
Διότι όσο και να συγχαίρει τον Τραμπ ο κ. Βελόπουλος και όσο και να λικνίζεται σε πρωινές εκπομπές στους ρυθμούς του «Y.M.C.A.» η κ. Λατινοπούλου το «παραστρατημένο» νεοδημοκρατικό κοινό αυτό των κομμάτων θα επηρεαστεί περισσότερο από μία σταθερή σχέση και επικοινωνία Μητσοτάκη – Τραμπ, αλλά και από τις όποιες κινήσεις φιλίας απέναντι στην Ελλάδα και στην κυβέρνηση Μητσοτάκη μπορεί να κάνει το επόμενο διάστημα ο Αμερικανός πρόεδρος.
Και φυσικά στην κυβέρνηση επενδύουν και στον άγριο πολιτικό πόλεμο που έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό μεταξύ Βελόπουλου και Λατινοπούλου. Την υλοποίηση της στρατηγικής «τέλος η πλάκα με τα κόμματα στα δεξιά μας ωραία η χαζοχαρούμενη κριτική αλλά πρέπει να μας πουν και τι προτείνουν», έχουν αναλάβει να φέρουν εις πέρας ο Μάκης Βορίδης και ο Άδωνις Γεωργιάδης που μπορούν πολύ πιο εύκολα να αποδομήσουν βγαίνοντας από δεξιά θέσεις και προτάσεις της Ελληνικής λύσης και της Φωνής λογικής αλλά και επικοινωνήσουν με το συγκεκριμένο εκλογικό ακροατήριο που σήμερα μπορεί να βλέπει συμπαθητικά τα δύο συγκεκριμένα κόμματά.
Και στο τέλος της μέρας και εφόσον η κόντρα Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ εξελιχθεί με ένα ακόμα πιο ισχυρό δημοσκοπικά Κίνημα είναι πιο εύκολο στους δυνητικούς ψηφοφόρους των κομμάτων στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας να επανέλθει και να δουλέψει η λογική της χαμένης ψήφου που μπορεί να οδηγήσει είτε στην ακυβερνησία είτε στην απώλεια της εξουσίας και στην επιστροφή των σοσιαλιστών και των αριστερών του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία.
